หอมจันทร์ (วายจีนโบราณ)

หอมจันทร์

ร่างเล็กหมอบกราบจนหน้าผากติดกับพื้น รอฟังคำสั่งจากฮ่องเต้อย่างนอบน้อม หัวใจดวงน้อยๆ เต้นระรัว เหงื่อออกทั่วกรอบหน้าและนิ้วมือ พลางภาวนาแบบสุดตัว อย่างไรก็ดีขอให้ตนได้รับหน้าที่ดูแลใครก็ได้ นอกจากคนๆ นั้น

“เจ้าคงรู้อยู่แล้วนะว่าอาฟางเดี๋ยวนี้ร่างกายอ่อนแอยิ่งนัก สุขภาพย่ำแย่แล้วแต่หัวใจน่าจะแย่กว่า” ฮ่องเต้ว่าพลางถอนหายใจออกมาอย่างกังวล

ไม่นะ… เขาไม่อยากไปที่นั่น

“ทราบพะยะค่ะ”

หลินเยว่เอ่ยตอบด้วยเสียงที่ค่อนข้างมั่นคงแต่ในใจนั้นแป้วไปหมดแล้ว เขาไม่อยากเข้าใกล้คนๆ นั้นเลย

“เช่นนั้นเจ้าจงไปประจำการที่ตำหนักเป่ยฟาง คอยดูแลเจ้าลูกชายของข้าในฐานะคนสนิทของเขา เข้าใจรึไม่”

ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

“หลินเยว่ทราบแล้วพะยะค่ะ”

ถึงไม่อยากก็ต้องยอมแล้วสิ มารดามันเถอะ!! ใครๆ ก็รู้ว่าลูกชายคนสุดท้องของฮ่องเต้น่ะนะเจ้าชู้ขนาดไหน เอาแต่ใจเป็นที่หนึ่ง ใครพูดก็ไม่ค่อยฟัง คนส่วนใหญ่น่ะส่ายหน้าให้กับนิสัยคนๆ นี้กันทั้งนั้น แล้วทำไมเขาถึงต้องมาตกที่นั่งลำบากรับหน้าที่นี้ด้วย!!!!!

"องค์ชายให้มาตามคุณชายไปพบขอรับ"

หลิน เยว่อยากจะร้องไห้ วันนี้ทั้งวันเขาเพิ่งได้กลับมาที่ห้องของตัวเองนะ!!